داری بزرگ میشی

این روزها روزهای شلوغ و در همی برای خانواده ما بوده.تغییر محیط زندگی و خونه خیلی

سخته.امیدوارم این اوضاع پسرک منو اذیت نکنه.هرچند من همه سعی ام رو میکنم که شروین

کوچولوی من کمتر اذیت بشه.

چهار دست و پا میری با سرعت بالا.میشینی.دستت رو به مبل میگیری و بلند میشی.روئک

سواریت که  دیگه نگو حسابی حرفه ای شدی.شما و پسر خاله ماهان میرید تو حیاط خونه

مامان جون و حسابی بازی میکنید.توی روروئک میشینی و ماهان هم از پشت روروئک رو به جلو

میبره و میگه هان هان هان هااااااااااااان.شما هم دو تا پاتو میبری بالا که به زمین نخوره.قربون اون

مغز کوچولوت بشم من.وقتی میخوای با روروئک تغییر جهت بدی یه پاتو بلند میکنی از زمین و با

اون یکی پا آروم آروم به زمین ضربه میزنی و جهت روروئک رو تغییر میدی.

یه دقیقه هم یکجا بند نمیشی.مامانی یکسره باید دنبالت بدوه.طوری وقتی برای مامان نمیزاری.

من که راضی ام.با وجود همه سختی ها،کمر درد و پادرد آخر شب توی رختخواب،خوردن چای

سرپایی،حموم کردنهای هول هولی،بیرون رفتن و خرید کردنهای عجله ای،نداشتن خواب نیم

روزی(هی وای من).بازم راضی ام.

به یک لبخند پسرکم،تا قیام قیامت راضی ام.خیلی خیلی دوست دارم عشق کوچولوی من.