برگی از دفتر خاطرات 6

عزیزکم.من  و تو رفتیم ایران و دفتر خاطرات مالزی جا موند.بابایی هم لطف کرده و دو متن تلگرافی

نوشتهحالا بزرگتر بشی متوجه میشی بابایی همه رو شکل ساختمان و پل و زلزله و ..... میبینه

و هیچ سر رشته ای در ادبیات ندارهپس همین دو خط هم که نوشته خیییییییییله

1390/8/18

الان دقیقا مامانی دو هفته اس که ایرانه.میگفت اگه اینجا بمونم دچار افسردگی میشم  منم گفتم

برو که نمیخوام روی پسرمون تاثیر منفی بزاره.پسرم من همیشه به تو فکر میکنم و برات برنامه ها

دارم.

فعلا بای.

سلام آقا شروین.دیگه لحظه شماری میکنیم که بدنیا بیای.امروز 10 بهمن 1390 هست و من در

 و شما ایران.امروز با مامانی صحبت میکردیم همش از تو و انتظار بدنیا اومدنت گفتیم

دوست دارم مرد کوچک من.